μετασχηματισμός

ο (Α μετασχηματισμός) [μετασχηματίζω]

η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού μετασχηματίζω, η μετατροπή, η μεταβολή σχήματος ή μορφής, η μεταμόρφωση, η μετάπλαση, η μεταποίηση («ἐπιφέρει τὸ πλῆθος τῶν ἐν μέρει μετασχηματισμῶν αὐτῆς», Στράβ.)

νεοελλ.

1. (στην πολιτική) αλλαγή τού σχήματος και τής σύνθεσης τού υπουργικού συμβουλίου

2. στρ. μεταβολή τής διάταξης στρατιωτικής ή ναυτικής μονάδας διά μέσου κανονικών κινήσεων ή ελιγμών

3. βιολ. α) μια από τις διαδικασίες μεταφοράς γενετικού υλικού υπό τη μορφή «γυμνού» δεσοξυριβονουκλεϊκού οξέως, δηλαδή στερούμενου πρωτεϊνικού περιβλήματος, μεταξύ μικροβιακών κυττάρων

β) μεταλλαγή ενός ζωικού κυττάρου στο οποίο έχει εισέλθει καρκινογόνος ιός

4. (κοινων.) α) διαδικασία σταδιακής μάλλον και όχι ραγδαίας μεταβολής τών κοινωνικών δομών

β) πλήρης μετατροπή ενός οικονομικο-κοινωνικού συστήματος σε άλλο

5. μαθημ. η μετάβαση από ένα σχήμα ή ένα σύνολο στοιχείων σε ένα άλλο με τη θέση σε αντιστοιχία τών αμοιβαίων αυτών στοιχείων (α. «γεωμετρικός μετασχηματισμός» β. «γραμμικός μετασχηματισμός» γ. «ολοκληρωτικός μετασχηματισμός» δ. «μετασχηματισμός συντεταγμένων»)

6. (ηλεκτρολ.) αλλαγή ενός συστήματος μεταβαλλόμενης τάσης και έντασης σε άλλο σύστημα τάσης και έντασης, τής ίδιας συχνότητας, αλλά γενικά διαφορετικών τιμών, με σκοπό τη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας

7. ιατρ. η αυτόματη ή μετά από χειρισμούς μεταβολή τής προβολής τού εμβρύου

αρχ.

αλλαγή θέσης, μεταβολή στάσης.